Łódź, często nazywana „polskim Manchesterem”, przeszła niezwykłą transformację z małego miasteczka w potężny ośrodek przemysłowy. W latach 1850-1900 populacja miasta wzrosła o ponad 2000%, czyniąc Łódź największym producentem tekstyliów w Imperium Rosyjskim
Ludwik Geyer – pierwszy „lodzermensch”, przybył do Łodzi w 1828 roku. Jego największym osiągnięciem była budowa słynnej Białej Fabryki przy ul. Piotrkowskiej 282/284, gdzie zainstalował pierwszą w Łodzi maszynę parową w 1839 roku. Obecnie w tym klasycystycznym kompleksie mieści się Centralne Muzeum Włókiennictwa
Karol Wilhelm Scheibler stworzył największe imperium fabryczne nie tylko w Łodzi, ale w całym Królestwie Polskim. Rozpoczynając od „Centrali” przy Wodnym Rynku, rozbudował swoje imperium aż do Księżego Młyna. Wybudował nie tylko fabryki, ale także osiedle robotnicze, szpitale, remizę straży pożarnej, elektrownię i gazownię
Izrael Poznański pozostawił po sobie monumentalny kompleks fabryczny, który obecnie jest częścią centrum handlowego Manufaktura. Jego pałac, nazywany „łódzkim Luwrem”, został wzniesiony w latach 1890-1903 i obecnie mieści Muzeum Miasta Łodzi. Fabryka Poznańskiego była największą w kalisko-mazowieckim okręgu przemysłowym
W szczytowym okresie rozwoju, na początku XX wieku, w Łodzi działało blisko 600 zakładów przemysłowych. Miasto było prawdziwym tyglem kulturowym – około 50% mieszkańców stanowili Polacy, 30% Żydzi, a 20% Niemcy. Ta różnorodność kulturowa przyczyniła się do wyjątkowego charakteru miasta, co zostało docenione w 2015 roku, gdy wielokulturowy krajobraz przemysłowej Łodzi został wpisany na prestiżową listę Pomników Historii.
Dziś poprzemysłowe budynki Łodzi zyskały nowe życie. Dawne fabryki zostały przekształcone w nowoczesne przestrzenie handlowe, biurowe, hotelowe i kulturalne. Najlepszym przykładem jest Manufaktura – dawna fabryka Poznańskiego, która stała się jednym z największych centrów handlowo-rozrywkowych w Polsce
W latach 70. Łódź osiągnęła szczyt rozwoju przemysłowego. Miasto stało się największym w Polsce ośrodkiem przemysłu lekkiego, zatrudniającym w przemyśle włókienniczym ponad 100 000 osób. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe, rozbudowano infrastrukturę miejską.
Koniec lat 80. i początek 90. przyniósł głęboki kryzys łódzkiego przemysłu. Transformacja gospodarcza doprowadziła do upadku większości zakładów włókienniczych. Miasto stanęło przed koniecznością całkowitej restrukturyzacji gospodarczej i poszukiwania nowej tożsamości w warunkach gospodarki rynkowej.